Rozdział 28.

Jechaliśmy w ciszy, ale u mnie w uszach brzmiała nuta Eweliny Lisowskiej. Tak idealnie pasowała do mojej sytuacji z Bartkiem. To nie wyobrażalne jak bardzo kochałam tego Wielkoluda. Chciałabym, żeby tak zawsze było, żebyśmy zawsze byli szczęśliwi i w sobie zakochani. Moje uczucia do niego nigdy się nie zmienią. Nie czułam do niego nic wtedy we Wrocławiu, dopiero w Spale rozbudził moje wszystkie kobiece zmysły. Wpadłam po uszy i nigdy nie zapomniałam o słodkich słowach wypowiadanych przez niego. "Takie oczy masz tylko ty, a gwiazdy nie dorastają im do pięt", "umiem pływać, ale tonę w twoich oczach" albo "uwielbiam patrzeć w niebo, ale nic się nie umywa z twoimi błękitnymi oczami". Bajer na lachony, ale na mnie zadziałał. Uwielbiam go za wszystko, za te słodkie lekko odstające uszy, za oczy, za uśmiech, za to że wkurza się czasami na mnie. Kocham go za to, że tu jest i niech zostanie jak najdłużej. Po chwili dopiero zorientowałam się, że samochód zatrzymał się. Byliśmy już w Poznaniu, na jednej z uliczek przy rynku. Bartek z Kubą zmierzali w stronę rynku. Mój luby też się na mnie fochnął, ale zostawił kluczyki w samochodzie. Wyskoczyłam z niego zamknęłam limuzynę i cichutko pomknęłam za Kurkami. Oni byli już na rynku, a ja jeszcze w uliczce. Wskoczyłam na plecy mojego wybranka, zalało mnie słońce oślepiając mnie, ale Bartek szybko skumał, ze mam mnie na plecach i zaczął mną obracać wokół własnej osi, a słońce zalewało nas złotymi promieniami. Pocałowałam go prosto w usta (pomińmy to, że Kuba udawał wymioty). Wokół nas rozległy się brawa.
 - Kocham cię Głuptasku. - powiedziałam.
- Ja ciebie też, wiedziałem, że nie będziesz się długo gniewać. - puścił mi oczko.
- To co Kuba, idziemy na lody? Znam świetną lodziarnię. - zapytałam młodego.
- Nooo... - powiedział bez entuzjazmu.
- Ale wiesz, że oni tam nie sprzedają lodów z liczba gałek poniżej trzech? - puściłam młodemu oczko.
- Tak? - chciał się upewnić, wiec pokiwałam głowa. - To gdzie ta lodziarnia?
- Chodźcie żarłoki idziemy na duże lody. - powiedziałam i poszliśmy rzeczywiście na świetne lody. Bartek zjadł 6 gałek, z czego jedna moja, a Kuba trzy, ja wchłonęłam tylko dwie o smaku stracciatelli. Po godzinie poszliśmy do samochodu. Oczywiście Bartek natknął się na fanki. U mnie w domu byliśmy o 16.00. Mama oczywiście ucieszyła się, że ma kolejne dwie mordki do wykarmienia. Zobaczyłam łzy w jej oczach kiedy nakładała pierogi Kubie. Pewnie przypomniał jej Mateusza. Po obiado-kolacji umówiliśmy się z Milena i Natalią na pobliskim placu zabaw. Wzięliśmy szybki prysznic i ubrana w bluzkę, szorty i buty udałam się z chłopakami na spotkanie z moją przyjaciółką i jej siostrą. Z daleka zobaczyłam ją idąca w nasza stronę. Podbiegłam się z nią przywitać. Milena, moja cudna, kochana przyjaciółka! Tak się za nią stęskniłam. Nie widziałam jej od Wielkanocy. Teraz przytulałam ją mocno.
- Milenka, strasznie tęskniłam. - odkleiłam się od niej i przytuliłam jej siostrę. - Cześć Natalka, co tam słychać?
- Nic szczególnego, nudy tu bez ciebie. - powiedziała mała, a ja poczochrałam jej włosy. Natalia była strasznie podobna do swojej siostry, tez miała blond włosy i ciemnobrązowe oczy. Obie były piękne. Chłopaki podeszły do nas.
- Milena, Natalia to jest Bartek i Kuba Kurek. Bartek, Kuba to jest Milena i Natalia Kłos. - przywitali się i zapadła niezręczna cisza, która przerwałam. - Dziwne, wszyscy mamy siatkarskie nazwiska, a nigdy się nie spotkaliśmy wcześniej z siatkarzami, no i właśnie teraz masz okazje Milka. - a Milena spaliła buraka.
- Kasia dużo o tobie opowiadała Milena. - zagadał Bartek za co mu jestem wdzięczna.
- Za to o tobie ani nie wspomniała, ja się z gazet i internetu dowiedziałam o tym, że ze sobą chodzicie. - powiedziała ledwo powstrzymując gniew i zwróciła się w moja stronę. - Jak mogłaś mi nic nie powiedzieć?! Dlaczego zawsze dowiaduje się ostatnia?! I to ma być przyjaźń? Raz, dwa, trzy, FOCH!.- odwróciła się na pięcie. Zaczęłam się śmiać, a po plecach Mileny widziałam, że tez się śmieje.
- Dobra chodźcie już na ten plac zabaw. - powiedziałam, atmosfera się rozluźniła, ale Kuba kurczowo trzymał się Bartka, kiedy dotarliśmy na plac zabaw Bartosz kazał mu się iść bawić i Natalia poszła. Tyle ich widzieliśmy. Z Milka miałam tyle tematów, że Bartka chyba już głowa bolała, ale o 18.00 postanowiliśmy się już zbierać.
- Bartek, a będę mógł się pobawić jutro z Natalia? - zapytał Kuba. Natalia zapytała o to samo Milkę.
- Chyba tak. - powiedział Bartek patrząc na mnie zdziwiony. Sama byłam w szoku. Pożegnaliśmy się z dziewczynami. Byliśmy już na klatce kiedy przypomniałam sobie, że mam wziąć pocztę. Poszłam więc do skrytki i wyciągnęłam dwie pocztówki, i dwa listy, w tym jeden do mnie. Poszliśmy do mieszkania, a list miałam zamiar odczytać dopiero w moim pokoju. O 21 Kuba już spał, a ja z Bartkiem rozsiadłam się na moim wielkim łóżku (Kuba miał pokój Mateusza).
- Bartek, czekaj. - powiedziałam do Kurka, który całował mnie po szyi.
- Co się stało?
- Dostałam list. Z sądu. - pokazałam mu kopertę.
- Co?! Ciekawe o co może chodzić. - usiadł prosto.
- Otworze to się przekonamy. - rozdarłam kopertę, a czytając o mało nie dostałam zawału.
- Mogłabyś na głos przeczytać? - zapytał zniecierpliwiony, ale ja nie mogłam wydusić słowa podałam mu papierek i ukryłam głowę w kolanach. To nie mogła być prawda, nie chciałam po raz kolejny przechodzić przez to piekło.
- CO?! Znowu masz spotkac tego skurwiela? - zdenerwował się Bartek.
- Nie spotkac tylko zaznawac przeciw niemu. - popatrzyłam w strone mojego chłopaka.
- Dlaczego on nam tak w życiu namieszał? - zapytał spokojnie Bartek patrząc w moje oczy.
- Nie wiem, ale muszę posadzić Nikodema za kratkami. - odpowiedziałam. Już nie rozmawialiśmy. Oboje zasnęliśmy późno z myślą że w piątek muszę być we Wrocławiu na rozprawie przeciwko Nikodemowi. Wszystko nam spierdolił.

***

Rozdział (krótki, bo krótki) w środku tygodnia, więc pewnie dziwicie się dlaczego go dodałam. Więc odpowiadam:

If the world would end tommorow!

Jeśli jutro jest rzekomy 'koniec świata' to wiedzcie, że dajecie mi uśmiech swoimi komentarzami, a także chciałam się z Wami pożegnać ;) 

Niech każdy dziś zostawi komentarz :) Chce zobaczyć ile Was jeszcze jest ;*

DO ZOBACZENIA! :*

KOCHAM WAS!

Ps. kolejny rozdział w weekend. ;)