Rozdział 14.

Wrocław, maj 2013.
Kaśka
Od września mieszkam we Wrocławiu. Agnieszka i Kuba wyjechali do Włoch, a mi zostawili pod opieka mieszkanie. mama zgodziła się bez problemu, bo skoro mam już 18 lat powinnam być odpowiedzialna i sama o siebie dbać. Miałam doła przez parę miesięcy, nie mogłam nic jeść tak, że schudłam 10 kilo. Nikodem strasznie się martwił. Tylko on mnie wspierał. Codziennie się widywaliśmy.
Ding-dong.
To pewnie on. Otworzyłam drzwi i ukazała mi się jego rozpromieniona twarz:
- Cześć Skarbie. - powiedział, dał mi bukiecik stokrotek i pocałował mnie. Jak zawsze. Zaczęłam z nim chodzić po sylwestrze. Co mogłam powiedzieć? Kocham go, kocham, ale tylko jak brata. Nigdy nie będę czuła do niego tego co czułam ( co ja gadam?! Co czuję nadal.) do Bartka. On był moją bratnią dusza. Nikodem nie wiedział wszystkiego... Bartek tak.
- Co tam słychać u mojego Słoneczka. - nie odpowiedziałam tylko przytuliłam go. - Znowu jesteś smutna? - czemu on musiał czytać ze mnie jak z książki?
- Zaraz mi przejdzie, nie martw się. Co dzisiaj oglądamy? - odpowiedziałam. Zobaczyłam, że Nikodem wyciąga zza pleców "Testosteron". O nie! Tylko nie to. Film, który oglądałam między innymi z Bartkiem. Nie chciałam go oglądać. Nic co mi przypominało Kypka... To smutne, że tak się rozstaliśmy, ale jak mogłabym być z kimś na odległość?! Jeszcze on uważał, że to normalne. Faceci... Mam nadzieję, że zrozumiał po liście, który do niego napisałam. Dołączyłam nr telefonu. Do tej pory się nie odezwał...
- Testosterooon! - Niki zaśpiewał fragment tekstu Kayah. Okey, czyli seans komedii. Zasiedliśmy w salonie, na miejscu kiedy prawie rok tamu siedziałam z Agą, Kubą i Bartkiem oglądając ten sam film. Czyli jednak nie byliśmy dla siebie stworzeni? Jednak nie pasowaliśmy do siebie, a ja byłam tylko małolatą, którą bawił się przez kilka dni. czuję się jak szmata nie nadająca się do użytku. Rozgoryczona. Jestem jak zepsuta zabawka nie nadająca się już? Bo tak się czuję. Rzucił mną jak pluszakiem z naderwaną rączką. Czasami żałuję, że w ogóle pojawiłam się tutaj w sierpniu tamtego roku. Jest tylko jeden plus. Mam prawie darmowe wejściówki VIP na Mistrzostwa Europy. Wujek mi załatwił. Jedyne szczęście.
- O czym myślisz, że nie oglądasz? - Nikodem już się domyślił, że nie oglądam filmu, pewnie po tym, że nie śmiałam się z kwestii aktorów.
- Myślę o życiu Nikuś. O tym zasranym życiu. - westchnęłam.
- Ej ! Chyba ze mną nie jest takie złe, co ? - uśmiechnął się i pocałował mnie. Całkowicie przestał go interesować film. Wpił się w moje wargi, a ja w jego. Nagla znaleźliśmy sie w mojej sypialni nawet nie wiem kiedy. Opanowałam sie kiedy juz nie miałam bluzki.
- Nikodem. Nie! - zaprzestałam czułościom. Usiadłam na łóżku i szybko ubrałam się. Uświadomiłam sobie nie po raz pierwszy, że jak z nim jestem myślę o Bartku. Tym razem też tak było.
- Kaśka, nie rozumiem cię. najpierw dajesz mi jakieś znaki, później mówisz nie. Nie łapie tego. Wiesz co? Zastanów się co robisz, a później zgłoś się do mnie. Idę. Cześć. - wyszedł trzaskając drzwiami. To nasza najgorsza kłótnia, ale ja nie chciałam tego. Nie mogłam skoro myślałam tylko o Kurku. On ma swoje życie w tej jego ukochanej Rosji, a ja tutaj, we Wrocławiu. I niech tak zostanie.

Moskwa, Lotnisko.
Bartek
- To o której mam cię odebrać z lotniska? - zapytał tata.
- Zaraz mam lot, więc tak za 3 godziny wyląduję. Bądź przed 17.00. - wyjaśniłem mu wszystko. Wracam do Polski na sezon reprezentacyjny. Stęskniłem się za krajem. Jednak "gawarije pa ruski" na za bardzo mi wychodzi. Wolę nasz ojczysty język. Strasznie się ciesze, że w końcu będę mógł zagrać w barwach biało-czerwonych. Nie tylko z tego się cieszyłem, Ziomek dowiedział się od Kuby, że Kasia będzie na ME. tylko nie wiem, czy będzie chciała mnie widzieć po tym jak dostałem od niej list. Jedno zdanie cały czas siedzi mi w głowie. Tylko przez to jeszcze do niej się nie odezwałem: "Żałuję wielu decyzji i wielu rzeczy, ale nie żałuję tego, że opowiedziałam Ci moją historię, żałuję tylko, że nie wykorzystałeś mojego zaufania i mojej miłości, która schnie z każdą minutą..." Zrozumiałem co zrobiłem źle, tylko ja nie potrafię tego naprawić. Ona naprawdę mnie kochała, a teraz już pewnie nie pamięta o tym co czuła. Wiem, że ma chłopaka i pewnie jest z nim szczęśliwa. Chciałbym do niej wrócić, ale nie mam zamiaru mieszać się w jej nowe szczęśliwe życie z Nikodemem. Pustkę , która noszę w środku może zapełnić tylko Kasia, a wiem, że to nie jest możliwe. Nie w tej chwili. I chyba nigdy. Właśnie wszedłem na pokład samolotu. Usłyszałem jak ktoś puścił piosenkę, jednak dotarł do mnie tylko fragment "Bądź szczęśliwy z nią..". Bądź szczęśliwa z nim - pomyślałem i zasiadłem na moim miejscu w samolocie.

Kaśka
- Kuba, Aga! - wykrzyknęłam w stronę mojej rodzinki. Przytuliłam ich mocno. Widzieliśmy się na święta Wielkanocne, ale już zdążyłam się stęsknić. W mieszkaniu rozlegał sie zapach spagetti, którego nauczyłam się gotować.
- Kaśka! Mieszkanie całe? Ty zdrowa? Co tam u Nikodema? Co tak ładnie pachnie? Ty gotujesz? - Agnieszka wyrzucała te pytania z prędkością światła. Nie potrafiłam na nie odpowiedzieć, tylko roześmiałam się i przytuliłam ich znowu. Po zjedzonej kolacji Kuba wyciągnął kopertę i położył na stół. Zaadresowana była do Katarzyny Wiśniewskiej.
- Co to? - zapytałam.
- Otwórz to się przekonasz. - jak powiedział Kuba tak zrobiłam. Ujrzałam bilety VIP. pobiegłam do siatkarza i uściskałam go.
- Dziękuję, dziękuję, dziękuję, DZIĘKUJĘ! - wykrzyknęłam. - Ile jestem Ci winna?
- Mała część ich wartości. - odparł tajemniczo. byłam przygotowana na każdą kwotę. Zbierałam na to cały rok. Wyciągnęłam szybko 500 złotych i położyłam przed nim, a ten się roześmiał.
- Kasia, weź 4/5 z tego co mi dałaś, bo to za dużo. - szczena mi opadła. 100 złotych za bilety? Nie no Kuba sobie ze mnie jaja robił.
- Nie żartuj tylko bierz ta kasę. - zdenerwowałam się.
- Nie żartuje, stówa za bilety, a resztę sobie zostaw na samolot. - zrobiłam wielkie oczy. - I co się tak dziwisz? Lecisz z nami do Dani, Agnieszka tez i w ogóle wszystkie dziewczyny, żony i dzieci siatkarzy, więc ty też. - powiedział, a ja ucieszyłam się jeszcze bardziej. Spędzać z nimi czas w Danii. Super! Może jeszcze mnie pamiętają. Ale niespodzianka. A przed Danią przyda mi się porządny shopping.
I niestety, rozmowa z Nikodemem. Wstawałam od stołu, kiedy Kuba powiedział:
- Kasia, a jak Nikodem chce się z tobą zabrać, to mam druga kopertę dla niego. Oczywiście w takiej samej cenie. Ujrzałam drugą kopertę zaadresowana: Nikodem Cichy. Zapłaciłam Jarskiemu podwójnie. Pochwyciłam kopertę i pomknęłam do mieszkania Nikiego.

* 20 minut później *
Stałam przed drzwiami Nikodema i zadzwoniłam dzwonkiem. Otworzyła mi ta osoba, której się spodziewałam.
- Niki przepraszam cię bardzo, ale nie jestem jeszcze gotowa. Wybacz mi. - powiedziałam, a on chwycił mnie w objęcia i pocałował.
- kcoham cię. - wyszeptał.
- Ja ciebie też. - odparłam. - I mam dla ciebie niespodziankę. - wyciągnęłam zza pleców kopertę. Otworzył ją, a później źrenice mu się rozszerzyły.
- Żartujesz? Bilety VIP na Mistrzostwa Europy? - pokiwałam głową.
- Poznam cię z siatkarzami. - przytuliłam go.
- Jesteś najlepsza! - powiedział, a ja pomyślałam "Wiem." - Czyli za trzy tygodnie kierunek Dania ? - zapytał po raz ostatni.
 - Tak Kochanie ! Dania będzie nasza! - wykrzyknęłam i poszliśmy razem cieszyć się do jego pokoju.

__________________________________________________________

Siemano ! Chcieliście kontynuację? To macie :D

Znowu mi za krótki wyszedł :<

Teraz tak:

1. Niektóre osoby podają mi linki do swoich blogów pod różnymi postami. Przepraszam, ale nie ogarnęłam tego. Proszę więc, żeby dodawać linki TYLKO POD TYM POSTEM. Nawet ci którzy dodali już blogi, postaram się przeczytać każdy! :)

2. Postanowiłam informować przez gg, więc jeśli chcecie to podajcie w komentarzu, ok ? Oczywiście możecie dowiedzieć się tez z fanpage'a na fb :)

Teraz czekam na Wasze opinie co do kolejnego rozdziału ;*

IrishGirl

Ps. Usuwam post "Słowo do Was" żeby nie zaśmiecać bloga ;)